۱۹
اسفند
۹۸
اینروزا بیشتر از کرونا نگران اعتماد از دست رفته، انسانیت از بین رفته و همدلی بر باد رفته‌ی بین آدما هستم.
چه راحت ازشون میگذریم و زیر پا لهشون میکنیم
دیر یا زود این مشکل میخواد حل بشه ولی دیگه چطوری مثل سابق میخواییم بهم اعتماد کنیم و دوباره همون آدمای سابق باشیم و کنار هم زندگی کنیم؟
چطوری دوباره سرمون رو بالا بگیریم و به ایرانی بودن و فرهنگ و اصالتمون ببالیم؟
ماسکها رو برداریم تا چهره واقعیمون دیده بشه.
بیایید با هم مهربونتر باشیم.
یه ضرب المثل قدیمی هست که میگه: زمستون میگذره و روسیاهیش واسه ذغال میمونه
پس امیدوارم بعد این زمستون ذغال نباشیم!
#همین
پ.ن: ببخشید که دیر به دیر پست میذارم چون برعکس همه که تو خونه قرنطینه هستن ما کارها و ماموریتهامون بیشتر هم شده.
