یه چالش وبلاگی توسط دوستان خوبمون در بلاگردون راه اندازی شده بنام" قاب دلخواه خانه من " ضمن تشکر از آقا رامین که منو به این چالش دعوت کردن خواستم بگم که من چند روزیه که اومدم ماموریت کاری عسلویه و اونجایی که هستیم نت نداریم و مجبور شدیم چهل کیلومتر مسیرمون رو برگردیم عقب تا برسیم روستای نایبند تا نت داشته باشیم و این پست رو من بتونم بذارم.
البته چون من خونه نیستم تا از باغچه باصفامون که البته همه زحمتش به عهده مامان هست عکس بذارم یا میز طراحی شلوغ و دوستداشتنیم تو شرکت عکس بذارم یا از نیروگاه سیکل ترکیبی عسلویه که توش کار میکنیم و کلا ممنوع العکس هست عکس بذارم پس تصمیم گرفتم از جایی که امروز اومدیم یه عکس براتون بذارم و اونجا جایی نیست جز ساحل زیبای نایبند!
جایی در ۳۵ کیلومتری عسلویه که جنگل حرا و دماغه ساحل و ساحل صخره ایی و آب بشدت زلالش که کف دریا کاملا دیده میشه همه و همه این احساس رو در شما به وجود میاره که توی ایران نیستین و یکی از عکسهای نشنال ژئوگرافیک جلو چشمتونه.
خلاصه خواستم این عکسو با شما به اشتراک بذارم و آرزو کنم روزی که کرونا تموم بشه جزو جاهایی باشه که برید و حتما ببینید.
همه دوستانی که اینجارو میخونن رو به این چالش دعوت میکنم چون تک تک نمیتکنم اسم ببرم
#همین
