شاید واسه شرکت در چالش توسعه وبلاگ بیان یکمی دیر شده باشه ولی چون یکی از دوستان زحمت کشیدن و بنده رو دعوت کردن ضمن تشکر از خانوم حریر و عذرخواهی بخاطر تاخیر در نوشتن، بعلت مشغله کاریی، چند نکته رو لازم دیدم ذکر کنم.
البته درخواستهایی که تقریبا مشترکه و اکثر دوستان اونها رو ذکر کردن رو من دیگه اینجا تکرار نمیکنم.
لازم نیست که تاکیدکنم دنیای امروز دنیای رقابت و بروز شدنه و هر شرکت یا سازمان و یا تشکیلاتی نخواد با این رویه پیش بره از گردونه خارج میشه، شرکتها و تولید کننده ها دیگه امروز نمیتونن دست روی دست بذارن و با تکرار و اصرار به حفظ ورژنهای قدیمی توی بازار رقابت کنن شما تاریخچه شرکتهای بزرگ موفق و ورشکست شده رو که مطالعه میکنید یه نکته کلیدی خیلی به چشم میخوره و اونهم تغییره ، شرکتهای موفق خودشون رو بروز رسانی کردن ولی شرکتهای ورشکست شده یا ناموفق در برابر تغییر مقاومت کردن، نمونه ش شرکت معروف نوکیا که نتونست و یا نخواست خودشو بروز کنه و از گردونه خارج شد . همین شرکت در فاصله سالهای ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۷ یک چهارم تولید ناخالص ملی فنلاند رو به عهده داشت یعنی خیلی بیشتر از تولید نفت ما !
یک جایی میخوندم سازمانهای بسته محکوم به فنا هستن شما در مقیاس بزرگتر کشورهای کمونیستی یا مثال امروزیش کشور کره شمالی رو ببینید که چطور بخاطر سیاسیتهای غلط و پافشاری روی اصول مختص خودشون به فنا رفتن ویا درحال فروپاشی هستن.
غرض از گفتن این حرفها این بود که بگم وقتی شما روی گوشیهای همراه هوشمندتون هر روز آلارم بروز رسانی میبینید و هر روز نسخه جدیدتری از یک نرم افزار پیام رسان میبینید که خیلی از مشتریهای قدیمی شمارو به راحتی جذب خودش میکنه باید قابلیت رقابت و سهولت ارائه خدمات رو به نرم افزارتون اضافه کنید وگرنه خدای نکرده باید همگی جمع کنیم بریم خونه مون.
#همین
