موقت

دهه‌ی محرم سال ۹۲ یا ۹۳ بود دقیقا یادم نیست یه مراسمی توی مسجد بازار تهران برگزار شد که استاد الهه‌ی قمشه‌ایی اونجا سخنرانی کرد ولی برعکس همه‌ی مراسمات محرم که از مظلومیت و تشنگی و بی‌یاور بودن حسین حرف میزنن و مردم رو به گریه میندازن شروع کرد از نوری حرف زد که امام حسین با اون جهان رو روشن کرد از کشتی نجات بودنش و از سیراب کردن عالم با شرابی که چشمهارو روشن کرد .

نظر شخصی من هم در مورد عزیزی که از دست رفته اینه که بجای گریه و زاری و تاسف خوردن، بیاییم از یادگاری که گذاشته حرف بزنیم از خوبیهاش از شخصیتش و خیلی چیزای دیگه که یاد اون عزیز رو تو دلمون زنده و روشن نگه میداره.

 

با اجازه‌ی دوستان میخواستم چندتا پست در مورد مادر بنویسم تا هم یادگاری بمونه اینجا و هم تسلی برا خودم باشه پس خودتون رو مقید به خوندن پست و کامنت گذاشتن نکنید.

 

#همین